Een TV op onze slaapkamer? Echt niet! Een slaapkamer is er om te slapen, dicht bij elkaar te zijn en hooguit de was op te vouwen of een boek te lezen. Geen TV in onze slaapkamer is een bewuste keuze. Maar ondertussen liggen we wel met een ander schermpje in bed.
Het snoertje naast het bed ligt klaar om mijn smartphone op te laden. Voordat ik hem inplug kijk ik voor het slapen nog even op mijn telefoon. Het hele ‘rondje’ van app naar app. En dan weer opnieuw. Mail, chat, spelletje, nieuws, de socials, allemaal komen ze langs. Voordat ik het apparaat wegleg is het zo een half uur tot een uur later. Ik leg hem op het nachtkastje, pak hem nog een keer omdat ik nog iets wilde weten en draai mij om. Mijn vriendin slaapt.
Als ik ‘s nachts wakker wordt, dan voel ik de aanwezigheid van het apparaat naast mij. Zal ik even kijken? Misschien is er nog iets gebeurd dat ik niet had moeten missen. Nee. Ik draai mij om en slaap. Dit herhaalt zich vele malen, totdat er een tijdstip is dat ik tóch ongeveer wakker moet worden.
Ik pak mijn smartphone en haal hem van vliegtuigstand en start met mijn rondje. Het komt regelmatig voor dat ik al voordat ik echt wakker ben al iets gekocht heb. Want ja, die aanbieding van de dag die bij het ontwaken in mijn mailbox zit, die kan ik toch niet laten lopen? Ik start de dag met nieuws. En als het niet spectaculair genoeg is, dan open X voor een potje echte verontwaardiging. Het plant mij in mijn hoofd. Soms heb ik wel eens een nachtmerrie, die bepaalt dan mijn mood voor de dag. Maar wat doet al die ophef op de socials met mijn gemoedstoestand?
En zo start bijna iedere dag met een half uur onzin. Ik staar naar mijn scherm, terwijl ik ook naar de glimlacht van mijn partner kan kijken naast mij. Mijn handen zijn koud van het glas en metaal, terwijl ik ze ook op haar warme huid kan leggen. We praten met elkaar, terwijl wij naar ons schermpje kijken. We lezen en praten tegelijkertijd en de helft blijft maar hangen.
“Schat, had je dat verteld? Wanneer dan?”
“Gister in bed.”
“Sorry, ik had het even gemist.”
We zijn connected met de wereld en niet met elkaar. We slaan het mooiste moment van de dag over en laten in plaats daarvan commercie, boosheid, loze chats en verontwaardiging toe in ons ontwakende hoofd. Wanneer komt de dag dat ik mijzelf voor mijn kop kan slaan dat ik niet uit mijn ontwaken heb gehaald wat er inzit?
Voor mij is het nu Noktober. De smartphone komt mijn slaapkamer niet meer in. Ik ontwaak, voel de warmte naast mij en mijn hersens starten op. In mijn hoofd schrijf ik deze blog, wat mij nooit gelukt was met de prikkels van een smartphone in mijn hand. Ik douche en ga naar beneden. Ik zet de radio aan en ik hoor B.B. King zingen: “The Thrill is Gone”.
“The thrill is gone
The thrill is gone away”
Natuurlijk gaat dit over de relatie van de blueszanger met zijn partner. Maar wat als dit eigenlijk over mijn smartphone gaat? Dan is het einde van het nummer eigenlijk heel toepasselijk.
You know, I’m free, free now, baby
I’m free from your spell
Oh, free, free, free now, baby
I’m free from your spell
And now that it’s all over
All that I can do is wish you well
Ik wens de smartphone die in een andere kamer ligt op te laden het beste. Ik open mijn laptop en schrijf in nog geen twintig minuten de blog die ik in bed in mijn hoofd schreef neer. Ik start met de titel en sluit zo ook af. Noktober: De smartphone komt mijn slaapkamer niet meer in.
